Prosecco produkowane jest w północno-wschodnich Włoszech w regionach Veneto (80% produkcji) oraz Friuli-Venezia Giulia (20%). W 1772 roku na jednym ze spotkań włoskiej Accademia di Conegliano naukowiec Francesco Maria Malvolti oficjalnie użył nazwy Prosecco do wina produkowanego w tym regionie. Jednak dopiero w 1868 r. powstało Towarzystwo Naukowo-Technologiczne Trevigiana w Conegliano, promujące prawdziwą rewolucję winiarską i ustaliło wysokie standardy produkcji tego wina. W tym samym roku Hrabia Marco Giulio Balbi Valier dokładnie wyselekcjonował odmianę Prosecco zwaną później „Prosecco Balbi” i znacznie przyczynił się do rozpowszechnienia tej nazwy.
Prosecco a prosecco – bo bąbelek bąbelkowi nie równy. Jedne to szlachetne bąbelki pochodzące z konkretnego regionu produkcji, a na etykiecie znajdziemy dopisek Conegliano Valdobbiadene lub Prosecco Superiore DOCG. Wina tam powstałe produkowane są z rdzennej odmiany winorośli prosecco (obecenie Glera, jako że nazwę Prosecco zastrzeżono dla apelacji). Drugie to wino z oznaczeniem Prosecco DOC, pochodzące z regionu: Veneto i Friuli. Do niedawna nikt tutaj nie myślał nawet o produkowaniu bąbelków, tym bardziej ze szczepu glera, ale rosnąca popularność Prosecco na świecie wpłynęła na rozciągnięcie produkcji na większy obszar.
Bąbelki w prosecco powstają tzw. Metodą Charmata. Prosecco nie przechodzi fermentacji w butelce, tylko w dużych, hermetycznie zamkniętych (co zapobiega ulatnianiu się gazu), a dopiero potem jest przelewane pod ciśnieniem do butelek. Jest to tańsza metoda od szampańskiej, dlatego też wino tak powstałe kosztuje dużo mniej. Cały proces w metodzie Charmata zajmuje tylko 15–20 dni, dzięki czemu otrzymujemy wina świeższe, bardziej owocowe, a przede wszystkim tańsze.
Określenia Prosecco:
Brut – oznacza wino wytrawne
Extra-dry, dry – oznacza wino z mniejszą lub większą ilością cukru resztkowego, czyli wino półwytrawne z nutą słodyczy
Spumante – oznacza, że ciśnienie w butelce musi wynosić minimum 3 atmosfery
Frizzante – oznacza, że nie udało się osiągnąć wystarczającego ciśnienia, aby wino było zakwalifikowane jako spumante.
